hond uitlaten
Het is een grote service voor hondenbezitters om een hondenuitlaatservice te hebben. Bijvoorbeeld, als u in de keuken bent met uw pup, wanneer hij wat gewicht begint te verliezen en niet meer zo veel speelt, willen u en uw kinderen apport gaan spelen. Uw hond is er zo aan gewend dat u met hem speelt, dat hij bevriest als u met hem begint te apporteren. Geen probleem! Het enige wat hij hoeft te doen is vragen of hij mee mag wandelen. Hij kan zijn benen strekken en rondrennen.
Natuurlijk, elke hond in de wereld houdt van spelen en rondrennen. Als ze niets anders te doen hebben, dan manifesteert de verveling zich. Honden uitlaten in Hel kan die verveling wel eens oplossen.
Ik herinner me tijden in mijn eigen leven waarin ik op de bank zat en TV keek en mijn hond wilde komen spelen. En natuurlijk, omdat ik zelf een bankzitter ben, zou ik hem nooit op de bank toelaten, maar zo was hij nu eenmaal. Het maakte hem niet uit hoe hij op de bank kwam, hij deed het gewoon. Wel, meer dan eens. En na een korte tijd kwam hij er weer vanaf. Maar als ik een bal had, was het afgelopen. Hij wilde met de bal spelen!
Maar, je kunt hem niet altijd in huis met de bal laten spelen. Hij moet elke dag een favoriet speeltje kiezen, en deze is geen uitzondering. We halen de bal zelfs ‘s morgens als eerste op, zodat hij iets te doen heeft als we voor het eerst wakker worden. Het duurde niet lang voordat hij me liet zien dat hij om de bal gaf. Hij ging hem pas halen als de bal in mijn hand was.
Helaas, we moesten wel. Hij groeide langzamer en had niet meer zoveel energie als vroeger. Maar in zijn laatste jaren, kon hij geen pauze nemen van zijn balspelletjes. Hij ronselde de bal, rolde hem, draaide hem, gooide hem, en als hij hem niet naar de rand kon laten rollen, ging hij als een gek naar het midden van de kamer om te proberen de bal te vinden die net buiten zijn bereik lag. Hij leek altijd te glimlachen. draperig – een sadota.
zijn hoofd boven de grond te houden om de bal te bewaken.
Knielend op de grond, terwijl ik de bal in mijn hand houd.
Mijn eigen hond, wachtend op het gretig verwachtte apport van de bal waar om gespeeld zou worden.
Mijn eigen hond, die de bal ging halen, en dan naar me zat te staren, wetend – ze wist het – dat het nog wel even zou duren voor ik weer de kans zou krijgen om te gooien en zij die perfectaves kon maken.
dan mijn eigen hond, die ongeduldig wachtte op een spelletje apporteren met de bal die zij als haar eigen bal had opgeëist.
Mijn eigen hond, die de bal ging halen, en dan naar me zat te staren, wetende dat de bal binnen de kortste keren bij haar terug zou zijn. Mijn eigen hond, blij achter de bal aan die ik haar had gegeven om te apporteren.
Toen was er agressief slecht weer, slechte regen en slechte wind die de honden teisterde. Ze begonnen moe te worden en de geest stierf. Dat is hoe ze stierf. Weer of geen weer, het maakte niet uit. Ze wist dat ik voor haar terug zou komen. Er is niets meer dat ik kan doen, behalve wandelen en kijken. Soms krijg ik te veel tranen en praat ik tegen haar. We hebben nooit een goede nachtrust gehad en ik weet dat al mijn inspanningen om bij haar te komen voor niets zijn geweest. Maar als ik haar zie, is haar vacht helemaal nat en behaaglijk en kijkt ze me aan met die grote liefdevolle ogen en ik glimlach. We voeden elkaar op en proppen ons vol met eten en drinken tot onze magen in onze wangen knorren en we het rustig aan moeten doen en weer moeten gaan slapen. En ze neemt nooit haar ogen van me af. Ik word altijd vroegtijdig verjongd wakker (zelfs met artritis) en ik geloof dat ze me dat zegt: “Cognitief, Alpha, wil weten wie de spoog is voor een kerel, en wat Alpha wil van de spoog – Om het even wat? tandheelkundige ingreep, kruidenleer, ongelofelijk lekkers, of hier ingevoegde groente?” Elke dag is ze de ster van haar eigen kleine drama, en ik ben tevreden om haar gewoon de ster te maken.
Verhalen zoals Wolfhound andovers komen maar al te vaak voor. De meeste eigenaren van koeien/herders kennen de waarde van een Olde English Sheepdog – ze zijn veelzijdig, en hoeven niet specifiek gefokt te worden zoals � Oostenrijk geen hart had voor Wolfhonden. Ik denk dat ze nog steeds erg goedhartig en krachtig zijn, en eigenzinnig. Van de Wolfshond wordt gezegd dat hij het instinctieve vermogen heeft voor honderd procent wolfachtig jachtgedrag.
lees meer: