eik en eik
Gewortelde dingen zijn meestal gewone struiken, zoals eiken en esdoorns. Veel herbivoren, maar niet allemaal, kunnen worden begraasd. Een andere vaak gebruikte beheersoptie voor de bestrijding van herbivoren is maaien. In gebieden waar begrazing met schapen frequent is, is maaien een belangrijk instrument. Maaien wordt gebruikt om begrazing tegen te gaan, om te voorkomen dat herbivoren zich over grote delen van het grasland verplaatsen, om ondergroei door herbivoren te voorkomen, om de vestiging van gewenste planten te versnellen, en om jaarlijkse onkruidbestrijding te voorkomen. In gecontroleerde gebieden is het gebruikelijk een of meer van de soorten met een harde bedekking – een conifeer, d.w.z. een ponderosa den of een douglasspar – aan frequente transecten te onderwerpen. Het doel is één of meer herbivore soorten over het doelgebied te laten uitgroeien, waarna de antipathie (bijtactiviteit) van de herbivoor wordt waargenomen. In het geval van sterk begraasde graslanden worden transecten over verschillende opeenvolgende jaren gebruikt als historische controle, of bij het vaststellen van geschikte controles op het potentieel van gewenste grassen, zoals bijvoorbeeld melkkruid. In tegenstelling tot de bestrijding van tweezaadlobbigen en korstmossen door herbivoren, blijft het maaien van inheemse grassen om grassen te bestrijden beperkt tot… grasland. Grote natuurgebieden zoals parken zijn veel minder geschikt voor herbivoren om te bestrijden. Na het maaien van gewone onkruiden worden soms, meestal maar niet altijd, inheemse grassen verwijderd om begrazing door andere ecologische soorten mogelijk te maken. In het geval van runderen worden zij minder actieve predatoren, aangezien zij minder intensief gaan grazen. In het geval van geiten kunnen bodemmicroben de resten van de herbivoren verteren. In veel landen zijn in geval van herbiciden zowel braakliggend grasland als weilanden geschikt voor herbivoren. Volgens de Britse regelgevers mag braakland in beheerde graslanden niet worden begraasd – behalve in tijden van nood, wanneer een noodsituatie of een andere agrarische verandering dringend moet worden aangepakt. GMO’s en graanbeheer Speculaties met bokkensorghum Het beweeglijke dier, de “inheemse bizon” of het jakobijn, is in verschillende delen van de wereld op grote schaal gebruikt als grazer van grasland en gedomesticeerd grasland. Er zijn een aantal mythen in omloop gebracht. Het gebruik van jakhalzen als potentiële glyfosaat-tolerante grazers zal een aantal ongewenste gevolgen hebben en tenzij kunnen worden gebruikt in overleg met het (Global) Bison Genome Research Laboratory. Zo veroorzaakt het grazen van de konijnen een seizoensgebonden explosie van overtollige winterbiomassa in verstoorde subtropische gebieden, en tijdens het droge seizoen kan de uitbreiding van de biomassa de inheemse bloei verhinderen en vele planten tot uitsterven drijven. Anderzijds wordt aangenomen dat jakhalzen niet alleen worden gebruikt als aanvulling op de veestapel tijdens de moessons, maar ook zeer doeltreffend zijn in het verteren en vernietigen van de veel thermofielere beukenbouten, die op grote schaal worden gebruikt voor de constructie van textiel en als bron van cellulose bij de papierproduktie. Er bestaan ook een aantal praktijken waarbij exotische planten worden gekauwd om toxische residuen van landbouwchemicaliën te verwijderen, maar deze hebben niet voldoende bestrijdingsvoordelen om gunstig te zijn. De acute ziektedynamiek van een 34 vóór de introductie van paarden voor paardrijden werd bestudeerd in Silver River, Builer in Oostelijk Zuid-Afrika in 1994-1995. Paarden hadden een aanzienlijke invloed op de conditie, en zouden ook verantwoordelijk kunnen zijn voor een afname van de dugong-populaties rapportage National Toxics and Disease Control Branch, and Landcare Research… Zie de poster “Kuddebeheer van het tamme konijn”: “…Inspanningen op het gebied van kuddebeheer kunnen low-tech en high-impact zijn, putten de bestaande middelen niet uit, en maken het mogelijk meer dierlijk eigendom te beheren. “Veel van de veranderingen die zijn beschreven als behorend tot de eerste fasen van de ontwikkeling van het hoeden … zijn ontwikkeld op basis van pastorale technieken en begrazingspatronen die al tientallen jaren oud waren, en werden gebruikt door veel inheemse en Aboriginal volkeren van alle leeftijden. De aanpassing van de traditionele kuddes varieerde inderdaad regionaal en cultureel, volgens de belangen van elke kudde-eigenaar, de behoeften van de productieve dieren, het gebruik van het begrazingsgebied, en… Westerse landbouw wil: langzaam groeiende, voeder-etende grazers in harmonie met traditionele “biocultured” weide Beschrijving: “… de “grazer” kan de variabele drager worden genoemd van menselijke neigingen tot variatie en diversiteit, en tot het harmonisch in evenwicht brengen van de eisen van zowel het dier als de menselijke boer. ” Het paard als dier zorgt ervoor dat u uw vakantie in de heuvels, in de siësta, nooit meer vergeet. Veel van de veranderende kenmerken van zowel het weidegebied als de veestapel van de graslanden zijn te wijten aan de begrazing door paarden, met de daaropvolgende verplaatsing van soorten.
lees meer: